عقد نکاح چیست؟ | بررسی شرایط عقد موقت - وکلای ایران
- خانه
- عقد نکاح چیست؟ | بررسی شرایط عقد موقت - وکلای ایران
نکاح در حقوق ایران به معنای عقد رسمی و قانونی بین زن و مرد برای تشکیل زندگی مشترک است و ایجاد حقوق و تکالیف قانونی مانند مهریه، نفقه و ارث میکند. در مقابل، ازدواج اصطلاحی عمومی است که به پیوند زن و مرد اشاره دارد و ممکن است شامل نکاح شرعی و ثبت رسمی نشود. این مقاله به تفاوت نکاح و ازدواج، ماهیت حقوقی و آثار قانونی هر یک میپردازد.
نکاح منقطع یا ازدواج موقت، یکی از انواع عقد ازدواج در فقه و قانون مدنی ایران است که در آن زن و مرد با توافق یکدیگر، برای مدت معین و با مهریه مشخص، در زوجیت هم قرار میگیرند. در این نوع ازدواج، برخلاف نکاح دائم، پس از پایان مدت تعیینشده، رابطه زوجیت بهصورت خودکار منحل میشود. نکاح منقطع دارای شرایط و آثار ویژهای است که از جمله آنها میتوان به لزوم تعیین مدت و مهریه، عدم تعلق نفقه به زن و لزوم نگهداشتن عده پس از پایان مدت اشاره کرد. آگاهی از جزئیات، شرایط و آثار نکاح منقطع، بهویژه برای افرادی که قصد انعقاد چنین عقدی را دارند، اهمیت فراوانی دارد تا بتوانند مطابق با ضوابط قانونی و شرعی عمل کنند.
در حقوق ایران، نکاح یا ازدواج به دو نوع نکاح دائم و نکاح منقطع (یا همان ازدواج موقت) تقسیم میشود. قانونگذار در مواد مختلف قانون مدنی، احکام و ضوابط مربوط به نکاح منقطع را بهطور دقیق بیان کرده است. در واقع، نکاح منقطع نوعی عقد ازدواج است که در آن، زن و مرد با رضایت متقابل برای مدت زمان معین و با مهریه مشخص در زوجیت یکدیگر قرار میگیرند. طبق ماده ۱۰۷۵ قانون مدنی، «نکاح وقتی منقطع است که برای مدت معینی واقع شده باشد». بهعبارتدیگر، شرط اساسی این نوع ازدواج، تعیین مدت مشخص در زمان عقد است و پس از پایان مدت تعیینشده، رابطه زوجیت خودبهخود منحل میشود و نیازی به طلاق ندارد. در قانون مدنی، حداقل یا حداکثر زمانی برای مدت نکاح منقطع تعیین نشده است؛ بنابراین هر بازه زمانی که در عقد ذکر شود حتی کوتاه یا بلند معتبر است. با این حال، ماده ۱۰۷۶ قانون مدنی تأکید میکند که مدت نکاح باید بهطور دقیق و کامل مشخص گردد، زیرا در غیر این صورت عقد، باطل محسوب میشود. در نتیجه، نکاح منقطع نوعی ازدواج قانونی و شرعی است که با هدف مشروعیت روابط زن و مرد در بازه زمانی معین انجام میشود و شرایط و آثار ویژهای دارد که آن را از ازدواج دائم متمایز میکند.
ازدواج موقت یا نکاح منقطع همانند ازدواج دائم، نیازمند رعایت شرایط و ضوابط قانونی و شرعی است و در صورتی که هر یک از این شرایط در زمان عقد رعایت نشود، عقد نکاح منقطع باطل خواهد بود. قانون مدنی ایران در مواد مختلف به بیان این شرایط پرداخته است تا از بروز اختلافات و بیاعتباری عقد جلوگیری شود. اولین شرط در نکاح منقطع، تعیین مدت زمان ازدواج است. مطابق ماده ۱۰۷۵ قانون مدنی، نکاح زمانی منقطع محسوب میشود که برای آن مدت مشخصی تعیین شده باشد. در واقع، تفاوت اصلی ازدواج موقت با ازدواج دائم در همین ویژگی است. در صورت ذکر نشدن مدت عقد، به نظر بسیاری از حقوقدانان، عقد نکاح باطل خواهد بود، زیرا اساس نکاح منقطع بر تعیین زمان استوار است.
شرط دوم، تعیین مهریه زن در زمان عقد است. بر اساس ماده ۱۰۹۵ قانون مدنی، اگر در ازدواج موقت، مهریه مشخص نشود، عقد باطل است. این در حالی است که در نکاح دائم، عدم تعیین مهریه موجب بطلان عقد نمیشود و زن میتواند بعداً مهرالمثل دریافت کند.
علاوه بر این دو شرط اختصاصی، نکاح منقطع باید سایر شرایط عمومی صحت عقد نکاح را نیز دارا باشد، از جمله:
قصد و رضایت طرفین: طبق ماده ۱۰۷۰ قانون مدنی، رضایت زن و مرد در زمان عقد الزامی است. اگر یکی از طرفین بدون رضایت عقد را بپذیرد، عقد غیرنافذ محسوب میشود.
اهلیت طرفین: مطابق ماده ۲۱۱ قانون مدنی، طرفین عقد باید بالغ، عاقل و دارای قصد باشند.
بلوغ و اجازه ولی در ازدواج زیر سن قانونی: طبق ماده ۱۰۴۱ قانون مدنی، ازدواج دختر قبل از ۱۳ سال تمام شمسی و پسر قبل از ۱۵ سال تمام شمسی تنها در صورتی صحیح است که با اجازه ولی و تشخیص مصلحت از سوی دادگاه صالح انجام شود.
به طور کلی، صحت نکاح منقطع منوط به تعیین مدت، ذکر مهریه، رضایت طرفین و اهلیت قانونی آنان است و عدم رعایت هر یک از این شرایط میتواند موجب بطلان عقد یا عدم نفوذ آن شود.
در زبان روزمره، اغلب از واژههای نکاح و ازدواج به جای یکدیگر استفاده میشود، اما از دید حقوقی و شرعی تفاوتهایی میان این دو وجود دارد:
نکاح: واژهای شرعی و قانونی است که به عقد رسمی و معتبر بین زن و مرد برای تشکیل زندگی مشترک گفته میشود و در قوانین مدنی ایران نیز تعریف و احکام آن مشخص شده است.
ازدواج: اصطلاحی عام و رایج در مکالمات روزمره است که به معنای پیوند بین زن و مرد برای زندگی مشترک استفاده میشود و ممکن است در برخی موارد شامل نکاح شرعی و ثبتشده نباشد.
نکاح: عقد لازم و رسمی است که ایجاد حقوق و تکالیف قانونی برای زن و مرد میکند، از جمله نفقه، مهریه، ارث (در نکاح دائم) و سایر آثار قانونی.
ازدواج: میتواند هم به نکاح رسمی اشاره داشته باشد و هم به رابطهای غیررسمی یا عرفی، که آثار حقوقی مشخص و الزامآور ندارد.
نکاح: نیازمند رعایت شرایط خاصی است: اهلیت طرفین، رضایت، تعیین مهریه، رعایت قواعد شرعی (مثل رضایت ولی در ازدواج دختر باکره) و ثبت قانونی.
ازدواج: در گفتار روزمره ممکن است این شرایط رعایت نشود و الزام قانونی ایجاد نکند، مگر آنکه به صورت نکاح شرعی و ثبت رسمی انجام شود.
به طور خلاصه:
هر نکاح، ازدواج است اما هر ازدواج الزاماً نکاح رسمی و قانونی نیست. برای ایجاد آثار حقوقی کامل مانند نفقه، مهریه و ارث، عقد نکاح شرعی و قانونی ضروری است.

برای اینکه نکاح منقطع از نظر شرعی و قانونی صحیح و معتبر باشد، باید مجموعهای از شرایط اساسی در زمان عقد رعایت شود. در صورت فقدان هر یک از این شرایط، عقد ازدواج موقت باطل یا غیرنافذ خواهد بود. مهمترین شرایط صحت نکاح منقطع عبارتاند از:
قصد و رضایت طرفین:
در تمامی عقود، از جمله ازدواج دائم و موقت، وجود رضایت قلبی و قصد واقعی زن و مرد برای انجام عقد الزامی است. اگر عقد بدون رضایت یا به اجبار صورت گیرد، از نظر قانون مدنی غیرنافذ محسوب میشود.
تعیین مهریه:
یکی از ارکان اصلی نکاح منقطع، تعیین مهریه در زمان عقد است. مطابق ماده ۱۰۹۵ قانون مدنی، در صورتی که مهریه در ازدواج موقت مشخص نشود، عقد باطل است. بنابراین ذکر دقیق مبلغ یا نوع مهر در هنگام عقد ضروری است.
در نتیجه، رضایت طرفین، تعیین مدت و ذکر مهریه از مهمترین شرایط صحت نکاح منقطع هستند که بدون آنها، این نوع ازدواج از نظر شرعی و قانونی فاقد اعتبار است.
نفقه به مجموعه نیازهای متعارف و ضروری زن از جمله مسکن، پوشاک، خوراک، لوازم منزل، هزینههای درمانی و بهداشتی گفته میشود که در نکاح دائم، پرداخت آن بر عهده شوهر است. در ازدواج دائم، مرد موظف است نفقه زن را بپردازد و در صورت خودداری از این امر، زن میتواند از طریق دادگاه مطالبه نفقه کرده و حتی حق درخواست طلاق پیدا کند. اما در نکاح منقطع (ازدواج موقت)، قانون مدنی پرداخت نفقه را برای مرد الزامآور نمیداند. به بیان دیگر، مرد در عقد موقت مکلف به پرداخت نفقه نیست، مگر اینکه در زمان عقد شرط پرداخت نفقه ذکر شود. در غیر این صورت، زن حق مطالبه نفقه نخواهد داشت و عدم پرداخت آن هیچ اثر حقوقی از جمله ایجاد حق طلاق برای زن ندارد.
بر همین اساس، در ازدواج موقت، نفقه تنها در صورت توافق و شرط ضمن عقد قابل مطالبه است. این تعهد ممکن است به دو شکل ایجاد شود:
تعهد صریح به پرداخت نفقه:
در این حالت، پرداخت نفقه بهطور واضح در عقدنامه یا بهصورت شفاهی هنگام انعقاد عقد شرط میشود.
تعهد ضمنی به پرداخت نفقه:
گاهی ممکن است از شرایط و توافقات بین طرفین، بهطور غیرمستقیم تعهد مرد به پرداخت نفقه استنباط شود.
در نتیجه، در نکاح منقطع، اصل بر عدم الزام مرد به پرداخت نفقه است و تنها در صورتی این تعهد وجود دارد که در عقد شرط شود یا از مفاد توافق بین طرفین چنین قصدی برداشت گردد.
نفقه فرزندان، همانند ازدواج دائم، شامل تمامی نیازهای متعارف و روزمره آنان از جمله خوراک، پوشاک، مسکن، بهداشت، آموزش و سایر هزینههای ضروری زندگی است. طبق قانون مدنی، پرداخت نفقه فرزند بر عهده پدر یا در صورت فوت او، بر عهده جد پدری است و در این زمینه تفاوتی میان فرزند حاصل از نکاح دائم یا نکاح منقطع (ازدواج موقت) وجود ندارد. بنابراین، حتی اگر والدین در عقد موقت باشند یا رابطه زوجیت آنها پس از پایان مدت منقضی شود، پدر همچنان مکلف به پرداخت نفقه فرزند خود خواهد بود.
مهریه یکی از ارکان اصلی نکاح منقطع است و بدون تعیین آن، عقد از نظر قانونی و شرعی باطل محسوب میشود. مهریه دینی است که مرد از زمان انعقاد عقد نکاح، موظف به پرداخت آن به زن است. به موجب ماده ۱۰۹۵ قانون مدنی، اگر در عقد موقت مهریه تعیین نشود، نکاح منقطع باطل خواهد بود. این در حالی است که در ازدواج دائم، ذکر مهریه در زمان عقد الزامی نیست و در صورت عدم تعیین آن، زن مستحق مهرالمثل خواهد بود. اما در عقد موقت، تعیین دقیق مهریه در زمان انعقاد عقد شرط صحت آن است و در هر حال زن میتواند پس از عقد، مهریه خود را مطالبه نماید.
در حقوق مدنی ایران، عقد نکاح به طور کلی عقد لازم است، نه جایز. این بدان معناست که پس از انعقاد عقد نکاح، طرفین نمیتوانند به دلخواه و بدون وجود دلیل قانونی یا شرعی، آن را یکطرفه فسخ کنند. نکاح دائمی به دلیل لزوم پایبندی زوجین به تعهدات ازدواج، از نوع عقد لازم محسوب میشود و تنها در موارد خاص مانند طلاق، بذل نکاح، فسخ با دلیل قانونی، یا فوت یکی از زوجین امکان پایان آن وجود دارد. در مقابل، برخی عقود دیگر ممکن است جایز باشند، یعنی هر یک از طرفین میتوانند به اختیار خود عقد را فسخ کنند بدون نیاز به دلیل خاص، که این ویژگی در نکاح دائمی وجود ندارد.
نکته مهم: در نکاح منقطع (ازدواج موقت) نیز عقد از نوع لازم است، اما با پایان مدت مشخص شده، به صورت خودکار منحل میشود و نیاز به اقدام فسخ یا طلاق ندارد.
در عقد نکاح موقت، برخلاف ازدواج دائم، رابطه توارث میان زن و شوهر وجود ندارد. یعنی هیچیک از زوجین پس از فوت دیگری از او ارث نمیبرد، مگر در موارد استثنایی و خاص که قانونگذار صراحتاً پیشبینی کرده باشد. ارث در نکاح دائم، به حکم قانون برقرار میشود و به محض جاری شدن صیغه عقد، رابطه وراثت میان زن و شوهر ایجاد میگردد. اما در عقد موقت، حتی اگر زن و مرد در زمان عقد شرط کنند که از یکدیگر ارث ببرند، چنین شرطی فاقد اثر قانونی است؛ زیرا ارث از جمله احکام آمره و غیرقابلتغییر قانون است و توافق برخلاف آن اعتبار ندارد. به طور خلاصه، در ازدواج موقت میان زوجین رابطه ارثی وجود ندارد، اما فرزندان حاصل از این ازدواج از تمامی حقوق قانونی از جمله ارث از پدر و مادر خود برخوردارند.

جاری شدن صیغه نکاح منقطع (ازدواج موقت) نیازمند رعایت شرایط خاصی است تا عقد از نظر شرعی و قانونی صحیح محسوب شود. قانون مدنی ایران در مواد مختلف، نحوه اجرای عقد موقت را مشخص کرده است. در ادامه به مهمترین نکات اشاره میکنیم:
در ازدواج موقت وجود شاهد الزامی نیست. نکاح منقطع تنها زمانی صحیح است که صیغه عقد بهدرستی خوانده شود و طرفین با قصد و رضایت کامل آن را جاری کنند.
مطابق ماده ۱۰۶۳ قانون مدنی، «ایجاب و قبول ممکن است از طرف خود مرد و زن صادر شود و یا از طرف اشخاصی که قانوناً حق عقد دارند». بنابراین، در نکاح منقطع، زن و مرد میتوانند خودشان صیغه را جاری کنند و حضور عاقد الزامی نیست، هرچند میتوانند در صورت تمایل از عاقد نیز کمک بگیرند.
پس از تعیین مهریه و مدت عقد، زن صیغه را چنین بیان میکند:
«زَوَّجتُکَ نَفسی فِی المُدَّةِ المَعلُومَةِ، عَلَی المَهرِ المَعلُوم»
و مرد پاسخ میدهد:
«قَبِلتُ التَّزویجَ»
با این ایجاب و قبول، عقد موقت بهصورت شرعی و قانونی منعقد میشود.
طبق ماده ۱۰۴۳ قانون مدنی، در صورتی که دختر باکره باشد، برای انعقاد نکاح منقطع، رضایت پدر یا جد پدری الزامی است. در غیر این صورت، عقد باطل خواهد بود.
مطابق ماده ۱۰۴۸ قانون مدنی، «مرد نمیتواند دو خواهر را بهطور همزمان به عقد خود درآورد»، حتی اگر هر دو عقد بهدرستی و با رعایت شرایط شرعی جاری شده باشند. این ممنوعیت شامل ازدواج دائم و موقت هر دو میشود.
تاریخ ابطال نکاح منقطع یکی از شرایط اصلی ازدواج موقت است و میتواند از یک ساعت تا صد سال متغیر باشد. در صورت بذل نکاح، یعنی بخشش حق داشتن زندگی زناشویی توسط شوهر، نکاح پیش از موعد مشخص شده نیز منحل میشود. همچنین، در شرایط خاص، امکان دارد ازدواج منقطع به نکاح دائم تبدیل شود که در بخشهای بعدی به آن پرداخته خواهد شد.
عده فاصله زمانی بین ابطال نکاح یا فوت همسر تا امکان ازدواج مجدد زوجه است. در این مدت، زن نباید با فرد دیگری رابطه جنسی برقرار کند.
در صورت ابطال نکاح یا بذل، مدت عده برای زوجه دو بار پاکی از عادت ماهانه خواهد بود.
تبصره ۱: اگر نکاح همچنان برقرار باشد و شوهر فوت کند، مدت عده زوجه چهار ماه تعیین میشود.
تبصره ۲: در صورت بارداری زوجه، مدت نگهداری عده تا پایان دوره بارداری ادامه پیدا میکند.
نکاح منقطع معمولاً پس از پایان مدت تعیینشده منقضی میشود، اما در سه حالت زیر، این ازدواج موقت باید به ازدواج رسمی و ثبتشده تبدیل شود:
بارداری زوجه
شرط موجود در صیغهنامه مبنی بر ثبت ازدواج
توافق زوجین برای تبدیل نکاح موقت به دائم
عقد نکاح، قراردادی قانونی و شرعی است که زن و مرد را به عنوان زوج و زوجه به یکدیگر متعهد میکند.
در ایران دو نوع عقد نکاح وجود دارد: نکاح دائم و نکاح منقطع (ازدواج موقت).
نکاح دائم بدون مدت مشخص است و پس از انعقاد دائمی است، اما نکاح منقطع برای مدت مشخص و با مهریه معین انجام میشود و پس از پایان مدت منحل میشود.
بله، نکاح منقطع در ایران قانونی و شرعی است و طبق ماده ۱۰۴۳ قانون مدنی انجام میشود.
شرایط شامل: رضایت طرفین، اهلیت قانونی، تعیین مهریه و مدت (برای نکاح منقطع) و در صورت باکره بودن زوجه، رضایت ولی است.
مهریه باید در زمان عقد مشخص و تعیین شده باشد و عدم تعیین آن باعث باطل شدن عقد موقت میشود.
اصل بر عدم الزام مرد به پرداخت نفقه در نکاح منقطع است، مگر اینکه شرط شود یا توافق ضمنی وجود داشته باشد.
پدر موظف به پرداخت نفقه فرزند است، چه فرزند حاصل از نکاح دائم باشد و چه از نکاح موقت.
خیر، در ازدواج موقت بین زوجین رابطه ارث برقرار نیست و حتی شرط کردن ارثبری در عقد موقت امکانپذیر نیست.
در صورت ابطال یا بذل نکاح، عده برای زن دو بار پاکی از عادت ماهانه است. در صورت فوت شوهر، عده چهار ماه خواهد بود و در صورت بارداری، تا پایان دوران بارداری ادامه دارد.
خیر، برای صحت عقد موقت، وجود شاهد الزامی نیست و خود زن و مرد میتوانند صیغه را جاری کنند.
خیر، حضور عاقد الزامی نیست، اما در صورت تمایل طرفین میتوانند از عاقد استفاده کنند.
بله، اما در این صورت رضایت پدر یا جد پدری لازم است و بدون آن عقد باطل است.
مدت نکاح منقطع میتواند از یک ساعت تا صد سال متغیر باشد، اما باید در صیغه مشخص شود.
بله، طرفین میتوانند با رضایت مشترک مدت نکاح موقت را دوباره تمدید کنند و حتی قرارداد جدید منعقد کنند.
برای اعتبار قانونی، نکاح منقطع باید در دفاتر رسمی ثبت ازدواج شود، به ویژه در مواردی مانند بارداری زوجه یا توافق برای تبدیل نکاح موقت به دائم.
خیر، مطابق ماده ۱۰۴۸ قانون مدنی، مرد نمیتواند دو خواهر را همزمان همسر خود کند، حتی در نکاح موقت.
بله، زن و مرد میتوانند با توافق یکدیگر، ازدواج موقت انجام دهند.
عدم تعیین مدت یا مهریه، فقدان رضایت طرفین، عدم اهلیت، و عدم اجازه ولی در مورد دختر باکره از مهمترین عوامل بطلان عقد هستند.
بله، در شرایط خاص مانند توافق طرفین یا بذل از سوی مرد، امکان تبدیل نکاح موقت به دائم وجود دارد.